พุทธวจน ฉบับ ๕ แก้กรรม

ในครั้งพุทธกาล มีภิกษุอธิบายเกี่ยวกับวิญญาณว่า วิญญาณ คือสภาพที่รับรู้อารมณ์ต่างๆ ได้ สื่อสารพูดคุยได้ เป็นผู้รับผลของกรรมดีกรรมชั่ว เป็นผู้ที่แล่นไป ท่องเที่ยวไป พระพุทธเจ้าทรงเรียกภิกษุรูปนั้นมาสอบทันที  เมื่อได้ความตรงกันกับที่ถูกโจทก์แล้ว ทรงตําหนิโดยการ เรียกภิกษุรูปนี้ว่า “โมฆะบุรุษ”  ซึ่งแปลตามความหมายว่า บุคคลอันเปล่า  ไร้ประโยชน์  เป็นโมฆะ  มีไว้ก็เท่ากับไม่มี จากนั้น ทรงพยากรณ์ว่า การพูดผิดไปจากคําของตถาคต เช่นนี้ จะทําให้ประสพบาปมิใช่บุญเป็นอันมาก

Write a review

Your Name:


Your Review: Note: HTML is not translated!

Rating: Bad            Good

Enter the code in the box below: