พุทธวจน ฉบับ ๑๑ ภพภูมิ

เพราะเหตุว่า สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้ เมื่อเหล่าสัตว์ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏ สัตว์เหล่านั้นได้เสวยความทุกข์ ความเผ็ดร้อน ความพินาศ ได้เพิ่มพูนปฐพีที่เป็นป่าช้าตลอดกาลนานเหมือนอย่างนั้น
น้ำตา ที่เราเคยหลั่งไหล น้ำนม ที่เราเคยได้ดื่ม เลือด ที่เราเคยสูญเสีย เปรียบกับน้ำในมหาสมุทรทั้ง ๔ แล้วไม่มากกว่าเลย ด้วยเหตุว่าสังสารวัฏนั้นกำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้ เมื่อเหล่าสัตว์ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูก ท่องเที่ยวไปมาอยู่
เพียงพอหรือยังที่เราทั้งหลายจะบอกตนเองว่าด้วยเหตุเพียงเท่านี้ ก็พอแล้วเพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งหลาย พอแล้วเพื่อจะคลายกำหนัด พอแล้วเพื่อจะหลุดพ้นจากสังขารทั้งปวงนี้
ตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธะได้ทรงเห็นและทรงแสดงภพภูมิต่างๆ ให้เราได้ทราบแล้ว
ฉะนั้นแผนภูมิชีวิตของเราจะเป็นอย่างไร !
เราสามารถกำหนดได้หรือไม่ ?
หาคำตอบด้วยตัวเองจากหนังสือ
พุทธวจน ฉบับ ภพภูมิ เล่มนี้
 

Write a review

Your Name:


Your Review: Note: HTML is not translated!

Rating: Bad            Good

Enter the code in the box below: